Alpine rijden: slecht voor huwelijk, portemonnee en … gezondheid?! Uit: Alpine Revue, voorjaar 2013: Leon Heemskerk Dat clubleden soms, of moet ik hier zeggen regelmatig?, wel heel veel begrip, geduld en geld moeten opbrengen om de droom van een eigen Alpine in stand te kunnen blijven houden, blijkt wel uit het navolgende verhaal van ons clublid Leon Heemskerk. Niet lijkt hem bespaard te blijven… Alpine Revue De laatste keer dat ik voor onze Alpine Revue schreef was in juni 2008. Huub gaf het de titel “Overleven of over leven met de Alpine”. Ik weet niet of Huub een vooruitziende blik heeft, maar hij zit dicht bij de waarheid. Het is zelfs zo dat als ze mij vragen in wie ik meer vertrouwen heb, in Huub of in Emile Ratelband, ik twijfel. Emile loopt op hete kolen, en ik kan me voorstellen dat Huub er regelmatig op zit (op hete kolen bedoel ik). Lees en huiver. In 2008 was het mijn bedoeling o na alle tegenslagen van de afgelopen jaren nog een meeting bij te wonen maar het mocht niet zo zijn. Eerst problemen met de dynamo, wat na revisie de spanningsregelaar bleek te zijn. Tijdens proefdraaien na het monteren brak de as, dus weer naar het revisiebedrijf. Een week later brak bij de poelie de as van de waterpomp. Ook dat gebeurde op een woensdag, bij de katholieken bekend als Aswoensdag. Inmiddels was het rijseizoen voorbij en had ik de auto weer geschorst. Zou het in 2009 wel lukken om naar de meeting te gaan? Niets was minder waar. Het volgende probleem diende zich aan. Bij het accelereren bleef het gas soms hangen waardoor hij vol in de toeren verder reed. Het enige wat je kon doen was je contact afzetten. Voor de zekerheid heb ik wel een goede levensverzekering afgesloten voor als het echt fout zou gaan. Een lokaal garagebedrijf kon niet achter de oorzaak van het probleem komen, dus toen heb ik een afspraak gemaakt bij *piep* in Friesland, gespecialiseerd in Alpines. Op weg richting Veenwouden ging het echt mis. Het was regenachtig, het stoplicht sprong op groen, ik gaf gas en op volle toeren slipte de Alpine. Hij gleed van links naar rechts en was niet te houden. Met mijn linker achterband reed ik ong. 10 meter letterlijk op de vangrail. Tijdens dat moment heb ik snel mijn contact afgezet en na een pirouette van 180 graden gemaakt te hebben stond ik stil. Ik kwam met de schrik vrij, maar mijn hart maakte meer toeren dan ooit; dik in het rood! Toen ik met trillende benen uitstapte zag ik dat de Alpine meer schade had opgelopen dan ik. Achterbumper kapot, linker velg voor gebroken, dorpel beschadigd en een gat in de carterpan. Schade aan de Alpine 4000 euro en een schone onderbroek van 9,95 voor mij. In verband met olie op het wegdek had ik de politie nog gebeld, maar die wilde niet komen, terwijl het in mijn ogen toch een gevaarlijke situatie was. Je hoorde ook dat door de olie verschillende auto’s geen grip meer hadden. Maar ja, het regende en een paraplu voor de “mannen” zal door de bezuinigingen niet meer in het pakket zitten of ze hebben het te druk gehad met uhhh…snelheidsbekeuringen uitschrijven? De autoambulance heeft ons afgezet bij *piep* en ong. drie maanden later kon ik mijn voiture weer ophalen, wel met de boodschap dat *piep* geen duidelijke oorzaak had gevonden waardoor het gas bleef hangen! Begin rijseizoen 2010 werd ik geconfronteerd met weer hetzelfde probleem. Het vertrouwen was weg, er moest wat gebeuren maar wat? Een deel van de originele carburateur was vervangen in de hoop dat? De hele carburateur vervangen? Webers? Injectie? Wat is wijsheid! Ik wist dat *piep* een tweedehands setje van twee maal drie Webers in de schappen had liggen en met het idee dat de prijs/kwaliteit een goede optie was, dat het er mooie uitziet, extra pk’s en natuurlijk het schitterende geluid dat je krijgt als alles gemonteerd is heb ik de deal gemaakt. Benzine verbruik? Even verstand op nul! Dus Solex carburateurs eraf, Weber carburateurs erop. Klinkt simpel toch? Tot zover was het dat ook, maar…. Toen begon de ellende. Het was inmiddels november 2010 toen ik de auto kon ophalen en met het idee, “het kost een paar centen maar dan heb je ook wat”, vertrokken we richting Veenwouden. Op de terugweg had ik al snel in de gaten dat de Alpine verre van optimaal liep. Ik voelde dat hij vermogen miste. Bij gas los laten knalde de uitlaat en het meest irritante was het resoneren over het gehele toerengebied. Het leek wel een rijdende vibrator. Daarbij lag het benzineverbruik om en nabij de 1:7, dus heb ik een garage in de buurt gezocht met de nodige ervaring op het gebied van afstellen en in het bezit van een rollenbank, want hoe moeilijk kan het zijn… toch? Nou blijkbaar heel moeilijk! De eerste keer dat ik daar met mijn probleem  kwam kon ik de auto na twee dagen alweer ophalen maar er was weinig aan verbeterd, dus de auto weer teruggebracht met dezelfde klachten. Vijf maanden later kon ik de auto weer halen. Ze hadden de sproeierbezetting veranderd en het had zolang geduurd omdat ze de goede sproeiers niet op voorraad hadden en ze telkens opnieuw besteld moesten worden bij *piep* (een gespecialiseerd bedrijf in het aftellen van carburateurs). Toen was het inmiddels oktober maar een beetje mazzel heb je nog een paar dagen mooi weer. Dus ik met een positief gevoel de Alpine gehaald en je raadt het misschien al: het was wat beter maar nog lang niet goed! Ten einde raad hebben ze de Webers opgestuurd naar *piep*. Door de lange wachttijd kreeg ik pas na drie maanden een bericht dat er nogal wat aan moest gebeuren en dat het kostenplaatje ong. 1600 zou zijn. Mijn eerste reactie was @%$^$%^@%%@, stuur maar terug. Maar ja wat is het alternatief? Ik heb ze toch maar het jawoord gegeven wat ik een stuk moeilijker uit mijn bek kreeg dan op mijn trouwdag. Nog een maand later waren de Webers klaar en de rekening…2300 euro. Hoe leg je dat uit aan je vrouw die geen liefde heeft voor auto’s, zoiets is niet goed voor je huwelijk. Bovenop het bedrag kwamen ook nog de kosten voor het demonteren en monteren. Opnieuw afstellen hoefde niet, want dat was al gebeurd voordat de carburateurs opgestuurd werden, tenminste, volgens het garagebedrijf. In maart 2010 kon ik de auto, die de hele winter buiten had gestaan, weer ophalen. Als het zo lang geduurd heeft en zoveel geld heeft gekost nou, dan mag hij wel perfect lopen…toch? Tenminste dat dacht ik, daar ging ik van uit, je verwacht niet anders, daar rekende ik op, dat is normaal…toch? Maar wat blijkt, van de net gereviseerde carburateurs waren verschillende sproeiers niet goed vastgedraaid, er waren verkeerde pakkingringen gebruikt en de hoogte van de vlotters klopten niet. Ook de klachten waren gebleven. Daar betaal je dan 2300 euro voor. Wat nu? In *piep* had ik geen vertrouwen meer en de lokale garage heeft niet genoeg kennis/vakmanschap in huis. Uiteindelijk ben ik naar Andre Kout gegaan om te vragen of hij nog een goed en betrouwbaar adres had voor het afstellen van de carburateurs want ik was echt ten einde raad. Van Andre kreeg ik de gouden tip, hij had een adres in Geldermalsen waar hij positieve ervaringen mee heeft en…geen lange wachttijden! Ik snel een afspraak gemaakt en twee weken later kon ik langskomen. Vol vertrouwen gingen we dus naar Speedcentre Geldermalsen waar we om 9 uur verwacht werden. Half 9 waren we er al en werden we door de eigenaar, meneer van Wuijckhuijse (zeg maar Jaap) ontvangen. In de kantine/kantoor die volhangt met foto’s van de mooiste bolides die er op deze aardkloot rondrijden en door, zeg maar Jaap, van extra pk’s zijn voorzien, kregen we een bakje koffie en werden we getrakteerd op verhalen. Ze zeggen wel eens: die man heeft geen bloed maar benzine in zijn aderen, nou bij Jaap gaat het nog veel verder. Als het droog weer is loopt hij op slicks, hij heeft geen normale oren, maar sens-oren, geen bloeddruk maar bloedcompressie. Hij eet niet, hij tankt en daarbij zorgt hij dat hij genoeg zuurstof binnen krijgt zodat de lucht/brandstofverhouding klopt. Gelukkig heeft hij een vrouw die zijn “toeren” een beetje begrenst. In ieder geval, om negen uur werd de Alpine op de rollenbank gereden en twee uur later had ik er 40 pk bij. Dat zegt niet alleen wat over Speedcentre, maar jammer genoeg ook wat over de andere garages die er aan gesleuteld hebben, want zoveel verschil hoort niet te kunnen! “Nou, voordat je naar huis gaat maak ik nog even een proefrit; wil je mee?”, “Ja, natuurlijk!” De olie was al warm dus meteen het gas er op.  Veel meer vermogen, dat was al snel duidelijk. Ik zei nog tegen Jaap “dat resoneren merk je alleen maar bij constante snelheid, maar het enige dat jij constant doet is accelereren en remmen, ook wel racen genoemd”. Na het einde van de rit zei Jaap “rijdt goed, beter dan ik verwacht had”. Nou inderdaad, wat een verschil, zeker in de hoge toeren. Hij bleef door accelereren maar aangezien er geen begrenzer op zit moet je de  toerenteller in de gaten houden en bij max. 6500 tpm overschakelen maar…het schokkerige rijden bij constante snelheid was niet verholpen! Bij thuiskomst heb ik meteen gebeld naar Speedcentre. Jaap had tijdens de testrit niets gemerkt, dus ik heb hem nogmaals uitgelegd wat het verschil is tussen rijden en racen, maar daar kwamen we niet helemaal uit. Volgens  Jaap gebruik je je cruisecontrole als je wilt toeren en aangezien er geen cruisecontrole op de Alpine zit ga je gauw wat sneller van A naar B (ik heb niet durven vragen of de A staat voor asociaal en de B voor bekeuring). In ieder geval hoefde ik me geen zorgen te maken, het zou allemaal goed komen. “Ik stuur een benzinedrukregelaar op die je tussen de benzinefilter en carburateur plaatst, je gaat naar Andre Kout voor nieuwe bougiekabels en laat meteen je kleppen goed stellen want zoals de kleppen nu zijn afgesteld, daar word ik ‘getikt’ van. Garagebedrijf Kout – dare to be different- is voor mij een vertrouwd adres. De koffie en de goede raad staan altijd klaar. En op zaterdagmiddag zorgt zijn vrouw ook nog voor wat lekkers bij de koffie en draagt bij aan de gezelligheid. Dus een afspraak was snel gemaakt. Inderdaad, de Alpine liep mooier op alle cilinders, dus weer een stap in de goede richting. Voor de finishing touch toch naar Geldermalsen gereden. Aangezien Speedcentre met een Alfa Romeo ook zeer succesvol meedoet aan de Europacup races die, hoe kan het ook anders, geprepareerd en getuned is door Jaap, hebben we eerst tijdens het nuttigen van een broodmaaltijd de video’s bekeken van de laatst gereden race. Daarna ging de Alpine weer op de rollenbank en na wat sproeiers verwisseld en opgeboord te hebben heb ik maar proef gereden want ik kan wel “normaal rijden zonder cruise control”. Zou dit verhaal een happy end hebben? Gelukkig wel, niet alleen loopt de Alpine beter dan ooit maar toen het op betalen aan kwam wilden zowel Jaap als zijn vrouw er niets van weten “want het heeft al genoeg gekost” vonden ze. Heerlijk om zulke mensen te ontmoeten en heerlijk dat de Alpine na zoveel jaren weer goed rijdt en we er weer vertrouwen in hebben. Toch, als ik alles van te voren geweten had, had ik het niet gedaan! Ik had in mijn hoofd dat het totale kostenplaatje ong. 2500 euro zou zijn, maar het is op 6000 euro uitgekomen,  en alleen voor het overstappen van de originele carburateurs naar Webers is dat wel erg veel geld. Voor volgend jaar staat er nog een Debetmeter op mijn lijst, zodat ik weer de tankinhoud en dergelijke kan aflezen, liefst tweedehands, want nieuw zijn ze nogal prijzig heb ik gehoord. (Als er nog iemand binnen de Alpine club is die me hieraan kan/wil helpen: heel graag!). Ik hoop jullie snel te ontmoeten tijdens een meeting zodat jullie onze Alpine niet alleen kunnen zien, maar ook horen!

GALERIE

tel: 0345684477